Οικονόμου, Θωμάς

(Βιέννη 1864 – Αθήνα 1927). Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου. Σπούδασε στο εξωτερικό και εμφανίστηκε ως ηθοποιός σε θέατρα της Βιέννης και της Γερμανίας. Μόλις ιδρύθηκε το Βασιλικό θέατρο τον κάλεσαν στην Αθήνα και το 1901 διορίστηκε πρώτος καθηγητής στη δραματική σχολή. Μετά τη διάλυσή της ανέλαβε σκηνοθέτης και διευθυντής του θιάσου του Βασιλικού θεάτρου, όπου δίδαξε και ανέβασε αρχαία τραγωδία και έργα Σαίξπηρ, Γκέτε, Σίλερ, Σούντερμαν, Ίψεν καθώς και έργα των Δ. Βερναρδάκη και Κλ. Ραγκαβή. Κατά κοινή αναγνώριση υπήρξε ο εμπνευσμένος συντελεστής των λαμπρών παραστάσεων τους. Το έργο του Ο. καθώς και η παράλληλη δημιουργική προσπάθεια του Κ. Χρηστομάνου με τη Νέα Σκηνή ανανέωσαν το νεοελληνικό θέατρο και το οδήγησαν σε καινούργιους δρόμους. Μετά τη διάλυση του Βασιλικού θεάτρου, εργάστηκε με την ίδια επιτυχή απόδοση, ως σκηνοθέτης και διευθυντής του θιάσου του Ωδείου Αθηνών. Αργότερα ίδρυσε σχολή στην Αθήνα και συγκρότησε θίασο, με τον οποίο περιόδευσε στις επαρχίες και στο εξωτερικό. Υπήρξε επίσης και λαμπρός ηθοποιός, με ιδιαίτερη επιτυχία στους ρόλους του Άμλετ, και του Όσβαλντ στους Βρυκόλακες του Ίψεν. Ο Ο. με τη μόρφωση και το έργο του υπήρξε, για την Ελλάδα από τους πρώτους θεμελιωτές μιας θεατρικής παράδοσης βασισμένης σε αίσθημα καλλιτεχνικής ευθύνης. Είχε βαθιά γνώση του θεάτρου και σεβασμό για το κοινό. Ως δάσκαλος ήταν εξαίρετος, αλλά και απαιτητικός. Πολλοί από τους πιο άξιους εργάτες του νεοελληνικού θεάτρου επωφελήθηκαν από τη μεγάλη θεατρική του γνώση και πείρα, όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Χριστόφορος Νέζερ κ.ά. Ο ηθοποιός του θεάτρου Θωμάς Οικονόμου, με την πολύπλευρη δραστηριότητά του, έχει προσφέρει όσο λίγοι στην ανανέωση και εξέλιξη του νεοελληνικού θεάτρου.